De Big Four zijn goed voor zo’n 68% marktaandeel in de top 30. De gemiddelde groei voor de Big Four bedroeg in het afgelopen boekjaar 6,5%, voor de overige kantoren ligt dit op 5,2%, aldus Accountancy Vanmorgen.
De gemiddelde omzet per fte bedraagt bij de Big Four €171.000,-.
De gemiddelde omzet bij de overige Top 30 kantoren bedraagt €116.800,- per fte.
Het grote verschil in tarieven vormt naast gespecialiseerde dienstverlening één van de redenen voor deze uitkomst. Nu is het natuurlijk niet zo dat de kleinere kantoren dit verschil zomaar kunnen overbruggen.
Gemiddeld doet ‘groot het nl. met groot en klein met klein’ maar er zijn ook andere redenen waarom dit niet lukt.
De laatste groep werkt met uren x tarief en/of vaste prijs afspraken. De eerste groep werkt met een prijs per kwartier die ongeveer even hoog is, als die van de kleine organisaties per uur. Kleine organisaties werken met een mengtarief waarbij allerlei werkzaamheden van samenstelwerk tot boeken en advieswerk door gekwalificeerde medewerkers wordt verricht.
Grote kantoren werken gedifferentieerd. Alle werkzaamheden worden per groep of specialist verricht tegen specialistische tarieven. Kleine bedrijven kunnen of willen geen €175,- per kwartier betalen en kiezen dus voor kleinere kantoren.
Grote bedrijven hebben behoefte aan allerlei vaak grensoverschrijdende diensten, die de grote kantoren kunnen bieden, die hebben een eigen staf in huis, voor uitvoerende en controle werkzaamheden.
In het verleden werden door de Big Four regelmatig pogingen ondernomen om middels fusie en overname van kleine(re) kantoren marktaandeel in het MKB te scoren.
De laatste jaren heeft men deze pogingen gestaakt, omdat men autonoom sterk groeit en men heeft ontdekt dat we dan praten over volstrekt andere culturen en grootheden die slechts tot kapitaalvernietiging en flinke frustraties leiden.
Als we het dus hebben over fusie en overname van accountantskantoren, hebben we het niet over de Big Four.
Wie is er wel en niet in de markt en waarom?
Het is een gegeven dat niet alleen mensen maar ook bedrijven een levenscyclus hebben. Alle mensen houden er een keer mee op, net als alle bedrijven. Alsdan moet er wat gebeuren, liefst al wat eerder.
In de jaren twintig van de vorige eeuw werden door Sovjet econoom Nikolay Kondratiev de conjunctuurgolven in de “moderne” wereldeconomie vastgelegd.
Golven die zo’n vijftig tot zestig jaar duurden, waarop dus beleid kon worden gebaseerd.
We zijn nu ca. 100 jaar verder en de recente geschiedenis toont aan dat deze golven zich zo ongeveer tussen de vier en zes jaar manifesteren, waarbij robotisering onder meer een bedreiging vormt voor de positie van de accountant (nr. 7 van de meest bedreigde beroepen).
In de financiële sector worden nl. administratieve taken grootscheeps vervangen door ‘machines’. Vandaag de dag wordt 36% van de administratieve uren ingevuld door machines en de prognose luidt dat dit percentage in 2020 zal uitkomen op 61% aldus het World Economic Forum op basis van recent onderzoek onder 300 bedrijven wereldwijd.
Wat niet verdwijnt zijn uiteraard de werkzaamheden, alleen zullen ze worden uitgevoerd door andersoortige functionarissen en machines.
Het lijkt de ‘ver van mijn bed show’ maar deze ontwikkelingen zijn zeer dichtbij, reden om na te denken hoe hier optimaal op in kan worden gespeeld en door wie?
Wie is er wel in de markt?
In de markt zijn enkele middelgrote en grote regionale kantoren om integratie, samenwerking, fusie en/of overname te plegen. Voor een aantal werkt ons bureau al een aantal jaren succesvol.
Hiernaast zijn er ook diverse kleine(re) kantoren, die overname of aansluitingen zoeken.
Dit gegeven hun omvang, hun opvolgingsproblemen of gewoon “metaalmoeheid”, ik doe dit nu dertig jaar en vind het wel lang genoeg zo.
Wie is er niet in de markt?
Niet in de markt zijn kleine en middelgrote kantoren, die na de crisis besloten hebben om een behoud strategie te hanteren en ‘geen behoefte hebben aan de rommel van een ander’.
Samenvatting en conclusies
Gegeven de vele pijlsnelle veranderingen die in de accountantsmarkt plaatsvinden is een duidelijke focus op de markt een must. Hij die denkt: ‘ik hou het de eerste tien jaar zo’ gelooft wat ons betreft in sprookjes.
De aankoop en fusiedrang van onze opdrachtgevers wordt vooral ingegeven door automatiseringsontwikkelingen die het mogelijk maken om steeds efficiënter, tegen steeds lagere kosten te werken, t.w. 24 uur per dag met machines die het leeuwendeel van de werkzaamheden afdoen.
Een bredere basis biedt de mogelijkheid om de kosten per eenheid/rapportage te drukken en het accent op adviesdiensten te leggen, vandaar het aankoopgedrag van de Big Four, mbt adviesbureaus of bijvoorbeeld de splitsing in advies en verwerking bij grotere partijen.
Het verkoop of fusiegedrag van kleinere partijen vormt veelal de resultante van de overweging, dat het niet verstandig is om te trachten alle ontwikkelingen op automatiserings gebied, vaktechnisch en adviesgebied zelf te trachten in te vullen en dat er beslist een zekere ‘sense of urgency’ bestaat om tijdig het in vaak vele jaren opgebouwde kantoor in een veilige haven te loodsen.
De kantoren die kiezen voor een behoudstrategie zijn hier vanzelfsprekend volkomen vrij in. Ook zij worden echter dagelijks met alle genoemde ontwikkelingen geconfronteerd.
We hopen van harte dat ze in deze niet alleen hun trots maar ook hun kantoor in goede staat kunnen behouden.
Echter, mocht het inzicht ontstaan in de conclusie: ‘if you can’t beat them, join them’, stuur dan een sms, whatsapp (06-57373312), email of bel gewoon voor een afspraak: 035-6250646.
Je kunt vragen naar Teus Klop, die al meer dan dertig jaar met dit bijltje hakt.